De lelie is hét symbool geworden voor mijn praktijk. Een symbool kan een beeld, ding, dier of bloem zijn dat in de loop der jaren een speciale betekenis heeft gekregen. De lelie was in het oude Egypte en Kreta al een geliefd decoratiemotief. Later is de lelie, als symbool deel uit gaan maken van het wapen van de koningen van Frankrijk. Doorgaans wordt de lelie gezien als symbool voor reinheid, vrouwelijkheid en vergankelijkheid.

In de bijbel wordt de lelie ook genoemd. Hierin staat dat Jezus zijn discipelen wees op de lelie met de volgende woorden: ‘Kijk naar de lelies hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en weven niet. Toch zijn ze mooier dan koning Salomo in al zijn luister.’ Deze tekst spreekt mij aan omdat het uitgelegd kan worden als dat we ons geen zorgen hoeven te maken en we gewoon onszelf mogen zijn.

De eerste, voor mij bijzondere, ervaring met de lelie was dat ik op een Floriade verdrietig werd door de geur van de lelies. Hierbij dacht ik aan mijn vader en aan een tijd lang geleden.In eerste instantie was ik verrast door mijn reactie op de lelies. Later las ik dat geuren ons geheugen het makkelijkst stimuleren. En de gedachten die in mij opkwamen ervoer ik als volkomen natuurlijk.

De ervaring met de lelie viel samen met een enerverende periode in mijn leven waarop mijn rug erg pijnlijk en gespannen reageerde. Pijnstillers hielpen niet. Ik heb toen gebeden om hulp. De hulp kwam van een energetisch behandelaar die ook lesgaf. Na een paar behandelingen was mijn rugpijn over. Door het volgen van zijn lessen ontdekte ik mijn talent om zelf energetische behandelingen te kunnen geven. Mijn leven veranderde in positieve zin en in de loop van de tijd volgden meer ervaringen met de lelie en andere symbolen.

Maar de spanning in mijn rug bleef. Die ging pas over nadat ik ging begrijpen dat ik die van mijn vader had geërfd én waardoor deze spanning ontstaan was. Dat was jaren na mijn vaders overlijden. In zijn afscheidsdienst was de tekst van de lelie uit de bijbel naar voren gekomen. Met mijn oppervlakkige kennis van de Bijbel besefte ik toen niet hoe toepasselijk deze tekst was. Mijn vader had namelijk het gevoel extra zijn best te moeten doen.

Rond zijn elfde jaar is zijn vader overleden. Het was oorlogstijd met veel armoede en spanning. Die spanning heeft mijn vader zijn leven lang met zich meegedragen. Hij deed ook zijn best om voor ons, zijn gezin, goed te zorgen. Volgens zijn woorden prakkezeerde hij zich steeds suf hoe hij dit het beste kon doen. Wat zou het fijn geweest zijn voor hem als hij wat meer ontspannen had kunnen leven, door zich minder zorgen te maken en had geweten dat hij gewoon zichzelf had mogen zijn.

In het najaar van 2017 riep een cliënte spontaan tijdens een behandeling, ‘hier ben ik een boek over aan het lezen!’ Dit bleek het boek, Het emotioneel DNA van Prof. Dr. Pierre Capel te zijn. In het najaar van 2018 volgde ik zijn cursus. Door het lezen van zijn boek en het volgen van zijn cursus kreeg ik informatie uit wetenschappelijke hoek waardoor ik mijn werk beter kan onderbouwen.

Deze informatie kwam op een moment dat naast onze eigen onverwerkte emotionele ervaringen ook die van ouders en voorouders steeds duidelijker naar voren kwamen tijdens behandelingen. Na het herkennen van ervaringen van het voorgeslacht en het verwerken ervan, gaven mijn cliënten aan zich lichter en/ of opgelucht te voelen. Dat het een positieve uitwerking had, was voor hun merkbaar maar hoe het te kunnen plaatsen en vertellen aan iemand anders bleek lastiger te zijn.

Pierre Capel legt in zijn boek, Het emotioneel DNA, uit hoe onze gevoelens onze gezondheid aansturen en hoe we dit kunnen beïnvloeden voor het verbeteren van onze kwaliteit van leven. Positieve en negatieve gevoelens hebben, volgens Pierre, een onvoorstelbaar sterke werking op het ontstaan en verloop van allerlei ziekten en bij symptomen als pijn en angst. Hij pleit voor de positieve effecten van sport, yoga en meditatie op onze gezondheid.

Wat mij vooral aanspreekt is dat emoties invloed kunnen hebben op het gebruik van ons DNA en dat we dit door kunnen geven aan volgende generaties. Volgens Pierre Capel kunnen emoties genen op slot zetten en dit kan volgens hem tot in drie generaties doorgegeven worden. Gezien vanuit mijn ervaring zou het mogelijk kunnen zijn dat, door de herinneringen aan bepaalde ervaringen en het uiten van de bijbehorende emoties, genen weer ontsloten kunnen worden.

Het lezen van de theorie geeft inzicht maar als we onze onverwerkte emoties kunnen gaan voelen en loslaten, krijgt de onvoorstelbare sterke werking die Pierre beschrijft in positieve zin de ruimte. Energetisch gezien, kunnen emoties een deel van ons energiesysteem blokkeren en als we de emoties kunnen uiten, gaat onze energie beter stromen én ons zelfhelend vermogen beter functioneren.

In het najaar van 2017 mocht ik ook aanwezig zijn bij de plechtigheid waarin een jonge vrouw haar scriptie/ thesis verdedigde als afronding van haar studie culturele antropologie. Zij heeft haar eigen ervaringen bij mij in de praktijk mogen gebruiken als basis voor haar thesis en heeft dit in een breder verband onderzocht. Hieronder kun je, uiteraard met toestemming van de schrijfster, de introductie lezen van haar thesis met de titel, Emotions and Interconnectedness of the Body, waarin zij een van haar ervaringen beschrijft.

A while ago I experienced a continual feeling of anxiety and melancholy. I came to a point I did not want that feeling any longer and searched for help. I also experienced a pressure on my chest and had a strong feeling this would not be solved with medication, which led me to plan a private healing session at an energetic holistic therapist. During the healing, I was taken back to the moment I experienced heavy emotions about loss and feelings of guilt and sadness, which I experienced as a baby. During that time, I was a baby and my father experienced these emotions because his family suffered a great loss: my father’s brother committed suicide. The emotions my father experienced at that time, I felt too, but I had not realized I felt that until this moment of healing. The energetic holistic therapist told me babies can feel emotions heavily because they are not yet used to the “harshness” of the outside world: “Then emotions can become pent-up in your body as one is not able to express it freely” she says. I cried, and with the energetic holistic therapist guiding me, I spoke out loud to my father it was not his fault. I repeated the sentence until I did not feel the urge to say it anymore. At that moment, I felt a “heavy load” falling from my chest, and subsequently, air flowed into my lungs, and I have never before experienced breathing so smoothly and so heavily. I had an imaginative experience of my father and my grandmother smiling, dancing and having the utmost fun with each other. In my images, they were dancing underneath the walnut tree at my parents’ house and their bodies and the direct environment sparkled with happiness. I felt I was uplifted into a space without negativity. It was as if my images was playing as a movie in front of me. Telling this to the energetic therapist, she explained the walnut tree is a symbol of releasing old family patterns, which perfectly fitted my state of being. After the healing, I felt relieved and illuminated. Nowadays, two years later, the pressure on my chest is still gone, and I still enjoy breathing big flows of air into my lungs, as I was never able to do this before the healing. Additionally, I was also not aware of having such a “heavy load” on my chest, as I was used to this suffering my whole life. Simply, I did not know I could do better. I only felt I had some anxiety.

Heb je na het lezen van deze introductie interesse in het lezen van de thesis, stuur mij dan een mail.

In juli 2020 bestaat mijn praktijk 12 ½ jaar onder de naam Gerode. Deze naam is ontstaan uit een combinatie van mijn voor- en achternamen. Toen ik ging kijken op internet zag ik dat er in Duitsland, richting Berlijn, een Benedictijnerklooster is met de naam Gerode. Het wordt gebruikt als gezondheidscentrum. Mensen kunnen er rust vinden en er wordt onder andere yoga gegeven.

Deze informatie gaf mij het gevoel dat deze naam voor mijn praktijk klopte. Ik ben geboren in 1954, en zoals ik het ervaar, in de schaduw van de tweede wereldoorlog. Vanaf mijn kindertijd hoorde ik mijn familie over hun oorlogservaringen vertellen. Er waren ook familieleden die er niet over spraken omdat zij niet aan deze ervaringen herinnerd wilde worden.

Als kind zag ik een man op straat lopen die hardop in zichzelf praatte en waarvan gezegd werd dat dit ontstaan was in een concentratiekamp. Het maakte een diepe indruk op mij. De ervaringen van mijn familie waren in mijn kinderogen niet te vergelijken met wat deze man had meegemaakt. Dat vind ik nog steeds maar toen ik ouder werd, besefte ik dat door het overlijden van mijn opa, tijdens een schildklieroperatie in de oorlog, mijn oma alleen achter bleef met haar kinderen onder barre omstandigheden.

Mijn vader heeft veel over de oorlog verteld. Het was zijn manier van verwerken die voor ons gezin niet altijd makkelijk was. Achteraf zie ik het voordeel dat ik hierdoor weet wat het heeft betekend voor de generatie die de tweede wereldoorlog heeft meegemaakt. Toen besefte ik nog niet de impact die het heeft gehad op de volgende generaties. Dat kwam later toen ik beter begon te begrijpen waarom wij ziek worden.

Nog later kwam bij het behandelen van mijn cliënten veelal een oorlogservaring, meestal uit de tweede wereldoorlog, naar voren als een belangrijke invloed op het verstoren van hun gezondheid. Mijn cliënten komen met heel verschillende hulpvragen en er is tot nu toe (2020) bijna niemand geweest die hier zelf al bewust van was. Toen ik in 2008 de naam Gerode koos had ik al 14 jaar ervaring met behandelen op kleine schaal. Genoeg jaren om de rode draad in mijn praktijk te herkennen en Gerode een toepasselijke naam te vinden.